Wojenne tajemnice - WARSZAWA i OKOLICE

hipopotam

Bardzo ciekawe wspomnienia harcerki z Błonia:

całość tutaj:
[link widoczny dla zalogowanych]

fragment:

"Myślę sobie, co ja będę na piechotę zasuwać do tego Błonia. Pociąg jakiś zwolnił, wsiadłam do takiego towarowego pociągu. No i do Błonia. W Błoniu znów pod sygnałem się zatrzymał.. nie zatrzymał się, chyba zwolnił. W każdym razie wyskoczyłam z tego pociągu w Błoniu. No i przyszłam do domu. Nie było nikogo. Jakiś chłopiec uciekinierów z Warszawy, moi rodzice tam gdzieś. Ale wiedział. Wszyscy tam czekali. Przez całe Powstanie, przez całe dwa miesiące moi rodzice nie mieli żadnego znaku ode mnie, nic, bo przychodzili z Warszawy ludzie i ich się pytali. Nikt mnie nie widział. Także byli przekonani, że ja nie żyję. No i mama moja przyszła, zobaczyła, to nawet się ze mną prawie nie przywitała, tylko pędem pognała do ostatniego pokoju. Tam Matka Boska Ostrobramska taka duża wisiała. Na kolana. I później mnie musieli odwszyć. Ta noga mi się paskudziła dosyć długo.
Została pani w domu?
Zostałam w domu, ale dalej działałam. Wróciłam z tego Powstania. Byłam chyba jedyną mieszkanką Błonia, która brała udział w Powstaniu. Miejscowe organizacje AK-owskie… okropnie chcieli żebym się tu spotkała, tam spotkała. W każdym razie w chwale chodziłam po tym Błoniu. No i tam mnie wciągnęli od razu, jak troszeczkę mi się poprawiło z ta nogą do łączności. Chodziłam od listopada do tak zwanego wyzwolenia. Przez całą zimę z Błonia do Milanówka. Tam była jakaś komenda AK. I od komendanta z Błonia AK chodziłam do tego Milanówka co drugi dzień, siedemnaście kilometrów."