Wojenne tajemnice - WARSZAWA i OKOLICE

Anulka

Zmisiek dawaj, ja też jestem bardzo ciekawa historii Twojej babci Exclamation

Yorik

BTW Anulko mam zdjątka z Twierdzy. Jesteś na dwóch, ale stoisz w szeregu i bardzo daleko. Niestety na jednym jakiś gostek w hełmie wz.31 Cię zasłania. Zrobię skany i pokażę. Jak będziesz chciała poszukam w czeluściach szuflad negatywu.

Yorik

Znowu się opieprzają.
Cyk! Wasze! Wink

chrisfox

Twoje! Po raz pierwszy, drugi...

...i siódmy...

(cokolwiek uczyniliście z wątrobą jednego z tych najmniejszych braci moich...)

Minąłem się z powołaniem - ale w latach mojej młodości popyt na kaznodziejów nie był gigantyczny Sad

zmisiek

Dajcie mi trochę czasu, please
Albowiem teraz przedświątecznie zajety jestem.
Ale klnę się, że na sz ulubiony ciag dalszy nastąpi. Smile

Claire

emaus

chrisfox

Przy okazji przedświątecznego przewracania (bo przecież nie porządków Wink

), trafiłem na ciekawe zdjęcie zbiorowe, wyszperane przeze mnie kiedyś w starachowickim muzeum. Pochodzi z lat trzydziestych i przedstawia pracowników Działu Broni tamtejszych zakładów. Gdzieś tam zapewne jest mój Dziadek (nie wypatrzyłem Sad

) a może także jego brat, zamordowany kilka lat później pod Radomiem.

[link widoczny dla zalogowanych]

emaus

Długo już tu panuje cisza, więc może znów ja coś wrzucę.
To mój dziadek i babcia z czwórką swoich dzieci.

maciejszkocki

Myszko, czekam niecierpliwie na dalszy ciąg opowieści o Twoim Ojcu.

Zbig

Zima wprawdzie zima marna, ale może coś z zimowej mody wojskowej…

[link widoczny dla zalogowanych]

Ponieważ coś ostatnio ruch tu zamarł to coś dorzucę. Na zdjęciu jest mój pradziadek (w środku), który walczył podczas pierwszej wojny światowej w Rumunii. Zdjęcie zrobione jest w Bukareszcie i na odwrocie pozdrowienia z frontu dla żony i dzieci. Rodzina w tym czasie była w Nowosybirsku. Szynele jak widać w armii carskiej może nie były lepsze niż te sowieckie, za to jakie nakrycia głowy u zwykłych piechurów. Pradziadek ponoć lubił opowiadać jak to było na froncie i zawsze nabijał się z rosyjskich chłopów, którzy na widok czołgu wołali: „Kuchnia idziot!” Laughing

. Sam był specjalistą od maszyn w tartakach.

To było na zachętę Myszko. Czekamy aż Twoich opowieści Ciąg Dalszy Nastąpi.

zmisiek

Ja też chciałbym coś dorzucić, skoro nic się nie dzieje w tym arcyciekawym wątku.

Tym razem to rodzina mojej Mamy, żadne "wielkie mecyje" - zwykli chłopi z Lubelskiego i Mazowsza - chociaż tych z Mazowsza mam poświadczonych w księgach Referendarii Koronnej z lat 1780 i 1781.
Dziadek Mamy (po kądzieli), Marcin Kozieł był jednym z budowniczych kościoła Św. Floriana na Pradze. Wedle rodzinnej opowieści w trakcie budowy spadł z rusztowania i zginął (jeszcze to sprawdzam - daty się trochę nie zgadzają).
Po wielu perypetiach i pomocy jednego naprawdę porządnego księdza z miejscowości Zaklików (mała nagroda dla tej osoby, która odgadnie gdzie to jest Smile

) jego córka, a moja, Babcia Wiktoria Lendzion z domu Kozieł, trafiła do Warszawy i dzięki pomocy jednego z braci wspomnianego księdza wykształciła się na tyle, że otworzyła sklep kolonialny na obecnej ulicy Emilii Plater, mniej więcej na przeciwko kościoła Św. Piotra i Pawła (parafia Św. Barbary). Poznała mojego Dziadka (Józefa Lendziona) i tak wtedy wyglądali:

To jakieś lata dwudzieste. Prawda, że fajna maszyna?

Pobrali się i po pewnym czasie urodziła się moja Mama i jej młodszy brat

Niestety, potem musieli się przenieść. Kupili więc mieszkanie na Targówku na ul. Smoleńskiej 90.

Ten berbeć po prawej to kolega z podwórka. Rodzinka idzie z kościoła na cmentarzu Bródnowskim ulicą Św. Wincentego.
(Za zrywanie czerwonych flag przed 1 maja brat mojej Mamy został złapany i trafił do Wojskowych Batalionów Górniczych. Nigdy się z tego nie podniósł.)

Bratem mojego Dziadka był Feliks Lendzion (ten z wcześniejszych postów w tym wątku - Oddział Osłonowy Wydz. Propagandy BiP KG AK "Chwaty" w czasie Powstania), tak wyglądał prawie przed swoim domem na Chłodnej 22, tuż przed wybuchem Powstania:

Był technikiem drogowym. Między innymi był kierownikiem budowy Wybrzeża Kościuszkowskiego, między mostami Kierbedzia i Gdańskim przed wojną.

Jego ukochana żona Hania, z domu Zajda/Zojda, córka jednego z bankierów warszawskich zginęła razem z jej ojcem przysypana po bombardowaniu nordyków w gmachu hipoteki.

Została nam w domu po niej i jej Tacie, tylko jedna niestłuczona mała karafka, która leżała na szczycie góry gruzów (spadła z czwartego piętra, widać ciągle ślady okopcenia), zabrana w lutym 1945 roku, przez moją Mamę.

Resztę jeżeli pozwolicie pominę.

anders

Narazie moze bez zdjęć ale postaram sie przybliżyc przedwojenna i wojenna historie swojej rodziny (jak tylko znajdę zdjęcia wrzuce do tego tematu). Rodzine opisze tylko po stronie mojej mamy (o rodzinie taty niestety nie wiem zbyt wiele).

Pradziadek - oficer Wojska Polskiego przed II wojną światową. Pochodzący z łódzkiej rodziny szlacheckiej. W posiadaniu rodziny duże młyny znajdujące się obecnie na terenie Pabianic, pałacyk, baseny (wybudowane z pieniędzy pozyskanych po sprzedaniu kilku należących do rodziny wiosek zaraz po I WŚ - podczas wojny posiadłość zajęta przez niemców, po wojnie zabrana przez rosjan, obecnie sprywatyzowana i rozprzedana (sić). Wracając do historii pradziadka. Zaraz po wrześniu '39 aresztowany i osadzony w obozie w Radogoszczy, bestialsko zamordowany podczas wojny w radogoskich lasach. Po wojnie ekshumowany i pochowany wraz z innymi niezidentyfikowanymi ofiarami na cmentarzu w Pabianicach (prababcia podczas identyfikacji ciała nie miała pewności ponieważ miał na sobie szczątki (ze śladami cięcia) tylko ubrań różniących się znacznie od tych jakie dostawał w paczkach od niej podczas więzienia). Za tym, że był to on przemawiał tylko budowa jego ciała (był dość wysoką, dobrze zbudowaną osobą).

Prababcia - harcerka, drużynowa/zastępowa (dokładnie nie pamiętam) podczas okupacji w jednej z Pabianickich/Łódzkich drużyn harcerskich. Względnie spokojnie (jak na tamte czasy) przeżyła wojnę. Pomagała w ratowaniu wyrzucanych dzieci podczas przejazdów przez Łódź transportów do obozów.

Babcia - harcerka, podczas wojny kilkunasto letnia dziewczynka, po wojnie druzynowa jednej z łódzkich/pabianickich drużyn harcerskich. Niestety bardzo żadko wspomina lata wojny.

zmisiek

Tylko "sygnałowo" do andersa:
połowa mojej rodziny -ze strony Taty- pochodzi z Łodzi i okolic. Mój Dziadek był kierowcą dyrektora łódzkiej elektrowni.

chrisfox

A mój Pradziadek, kierowcą ministra Klarnera.